1950 Dobitnica Pulitzerove nagrade za zbirku pjesama Annie Allen
1950 Pulitzer Prize for Poetry

©   Copyright: graphic arts; animation & design by Carmen Ezgeta

prijevod:      Zeljko Bujas              

(1928 - 1999)

Back       Next

|  PAGE 1 (Poezija - Poetry) | PAGE 2 (Poezija - Poetry) | PAGE 3 (Poezija - Poetry) |  PAGE 4 (Poezija - Poetry) |

|  PAGE 5 (Poezija - Poetry) |  PAGE 6 (Poezija - Poetry) |  PAGE 7 (Poezija - Poetry) |

| Index: A - I (Poezija - Poetry) |  Index: J - Q (Poezija - Poetry) | Index: R - Z (Poezija - Poetry) |

|  Poets & Poems  - pjesnici i pjesme   [ abecedni popis pjesnika (djelomican popis) ] |

|  Please Sign My GuestBook |  View My Old GuestBook |

|  Carmen Ezgeta (ponesto o meni - something about me) |

|  Sto je novo...? - What's New...? |  Logo | Home |  Exit |

www.EZGETA.com — since 1998

Ezgeta.com je osobna visejezicna stranica poezije, umjetnosti, muzike, humora i misli...
Ezgeta.com is a Croatian multilingual personal site with poetry, art, music, humor and nice things...
Images, web content & design ©   carmen ezgeta
All Rights Reserved
 

...And when you have forgotten the bright bedclothes on a
     Wednesday and a Saturday,
         And most especially when you have forgotten Sunday...
               When you have forgotten Sunday halves in bed,
                   Or me sitting on the front-room radiator in the limping
                         afternoon
                             Looking off down the long street
                                   To nowhere,
                                       Hugged by my plain old wrapper of no-expectation
                                             And nothing-I-have-to-do and I'm-happy-why...
                                                 And if-Monday-never-had-to-come...
                                                       When you have forgotten that, I say...

And how you swore, if somebody beeped the bell,
     And how my heart played hopscotch if the telephone rang;
         And how we finally went in to Sunday dinner,
               That is to say, went across the front room floor to the
                   ink-spotted table in the southwest corner
                         To Sunday dinner, which was always chicken and noodles
                             Or chicken and rice
                                   And salad and rye bread and tea
                                       And chocolate chip cookies...
                                             I say, when you have forgotten that...

                                                                                                         When you have forgotten my little presentiment
                                                                                                   That the war would be over before they got to you;
                                                                                               And how we finally undressed and whipped out the light and flowed
                                                                                         into bed,
                                                                                     And lay loose-limbed for a moment in the week-end
                                                                               Bright bedclothes,
                                                                           Then gently folded into each other...

                                                                     When you have, I say, forgotten all that,
                                                                 Then you may tell,
                                                           Then I may believe
                                                       You have forgotten me well.

A kad zaboravis sarene pokrivace srijedom i subotom,
A narucito
Kad zaboravis nedjelju;
Kad zaboravis nase trenutke nedjeljom u krevetu.
Ili mene kako sjedim na radijatoru ulicne sobe u tromo
                                                                          popodne,
I gledam niz dugu ulicu koja nikamo ne vodi;
Zagrljenu priprostim kucnim ogrtacem nenadanja;
I nista ne moram da radim, i sretna sam ...
I kad ponedjeljak ne bi nikad trebao doci!
Kad to zaboravis, kazem ...

I kako si psovao ako bi netko uporno zvonio na vratima,
I kako bi meni zastalo srce ako bi zazvonio telefon,
I kako smo konacno odlazili na nedjeljni rucak;
To jest, kroz ulicnu sobu do stola zamrljanog tintom u
              jugozapadnom kutu, na
Nedjeljni rucak.
A to je uvijek bilo pile sa tjesteninom, ili pile sa rizom, i salata
             pa razeni kruh i caj, i kolacici s cokoladnim mrvicama.
Kazem, kad to zaboravis ...

Gwendolyn Brooks

                                     (1917 - 2000)

                                                           USA

Kad zaboravis moj tihi predosjecaj
 Da ce rat zavrsiti prije nego dodje red na tebe;
  I kako smo se konacno svlacili,
   Gasili svjetlo, uranjali u krevet,
   Lezali nacas opusteni u nedjeljno svjezoj posteljini,
  I njezno se slivali jedno u drugo ...

       Kada, kazem, zaboravis sve to,
   Tada mozes reci, tada cu mozda povjerovati
Da si me dobro zaboravio.