© Carmen Ezgeta

       Because of you, in gardens of blossoming flowers I ache from the
perfumes of spring.
       I have forgotten your face, I no longer remember your hands;
how did your lips feel on mine?
       Because of you, I love the white statues drowsing in the parks,
the white statues that have neither voice nor sight.
       I have forgotten your voice, your happy voice; I have forgotten
your eyes.
       Like a flower to its perfume, I am bound to my vague memory of
you. I live with pain that is like a wound; if you touch me, you will
do me irreparable harm.
       Your caresses enfold me, like climbing vines on melancholy walls.
       I have forgotten your love, yet I seem to glimpse you in every
window.
       Because of you, the heady perfumes of summer pain me; because
of you, I again seek out the signs that precipitate desires: shooting
stars, falling objects.

Para nacer he nacido - Passions and Impressions ( Born to Be Born )

( proza - prose )

( 1978 )

 

©  1999 prijevod: Carmen Ezgeta                   ©   translation by Margaret Sayers Peden

 

 

Pablo Neruda ]

Back       Next

PAGE 1 (Poezija - Poetry) | PAGE 2 (Poezija - Poetry) | PAGE 3 (Poezija - Poetry) PAGE 4 (Poezija - Poetry) |

PAGE 5 (Poezija - Poetry)PAGE 6 (Poezija - Poetry)PAGE 7 (Poezija - Poetry) |

 

| Index: A - I (Poezija - Poetry)Index: J - Q (Poezija - Poetry) | Index: R - Z (Poezija - Poetry) |

Poets & Poems  - pjesnici i pjesme   [ abecedni popis pjesnika (djelomican popis) ] |

 

Please Sign My GuestBookView My Old GuestBook |

Carmen Ezgeta (ponesto o meni - something about me) |

Sto je novo...? - What's New...?Logo | HomeExit |

 

www.EZGETA.com — since 1998

Ezgeta.com je osobna visejezicna stranica poezije, umjetnosti, muzike, humora i misli...
Ezgeta.com is a Croatian multilingual personal site with poetry, art, music, humor and nice things...
Images, web content & design ©   carmen ezgeta
All Rights Reserved
 

© Carmen Ezgeta

www.ezgeta.com

Zbog tebe, u rascvjetanim vrtovima ceznem za                                            
mirisima proljeca.                                    
Zaboravio sam tvoje lice, ne sjecam se vise tvojih ruku;                          
kako su se tvoje usne nasle na mojima?                
Zbog tebe, volim bijele uspavane kipove po parkovima;         
bijele kipove bez glasa i bez vida.
Zaboravio sam tvoj glas, tvoj sretan smijeh; zaboravio sam        
tvoje oci.
Poput cvijeta sa svojim mirisom, ja u sebi nosim maglovito sjecanje na        
tebe. Zivim sa boli poput rane; dotaknes li me samo, smrtno
ces me povrijediti.
Tvoja milovanja me obavijaju, poput brsljana na sjetnim zidovima.         
Zaboravio sam tvoju ljubav, jos uvijek iscem odraz tvog lika u svakom         
oknu.
Zbog tebe, teski mirisi ljeta nanose mi bol; zbog         
tebe, opet trazim oko sebe prorocanske znakove nenadanih zelja: padajuce
zvijezde, komete
.

         Por ti junto a los jardines recién florecidos me duelen los
perfumes de primavera.
         He olvidado tu rostro, no recuerdo tus manos,
cómo besan tus labios?
         Por ti amo las blancas estatuas que no tienen voz ni mirada.
He olvidado tu voz tu voz alegre, he olvidado tus ojos.
         Como una flor a su perfume, estoy atado a tu recuerdo impreciso.
Estoy cerca del dolor como una herida,
si me tocas me dañarás irremediablemente.
         Tus caricias me envuelven como las enredaderas a los muros sombríos.
         He olvidado y tu amor y sin embargo te adivino detrás de todas las
ventanas.
         Por ti me duelen los pesados perfumes del estío: por ti
vuelvo a acechar los signos que precipitan los deseos, las estrellas
de fuga, los objetos que caen.

Tantos días, ay tantos días viéndote tan firme y tan cerca,
como lo pago, con que pago?
La primavera sanguinaria de los bosques se despertó, salen los zorros de sus cuevas,
las serpientes beben rocío, y yo voy contigo en las hojas, entre los pinos y el silencio,
y me pregunto si esta dicha debo pagarla como y cuando.
De todas las cosas que he visto a ti quiero seguir viendo,
de todo lo que he tocado, solo tu piel quiere ir tocando:
amo tu risa de naranja, me gustas cuando estas dormida.
Que voy a hacerle, amor, amada, no se como quieren los otros, no se como se amaron
antes, yo vivo viéndote y amándote, naturalmente enamorado. Me gustas cada tarde más.
Dónde estará? Voy preguntando si tus ojos desaparecen.
Cuánto tarda! Pienso y me ofendo. Me siento pobre, tonto y triste,
y llegas y eres una ráfaga que vuela desde los duraznos.
Por eso te amo y no por eso, por tantas cosas y tan pocas, y así debe ser el amor
entrecerrado y general, particular y pavoroso, embanderado y enlutado,
lorido como las estrellas y sin medida como un beso.

 

 

Ljubav   —   Un amor   —   Amor  —  Love

 

©   Copyright: graphic arts; animation & design by Carmen Ezgeta

Pablo Neruda

Pablo Neruda
 (1904 - 1973)

1971. dobitnik Nobelove nagrade za knjizevnost
1971. Nobel Laureater in Literature