Veceras cemo za njih voljeti.

Bilo ih je 28.
                       Bilo ih je pet hiljada
                                                           i
                                                               28.

Bilo ih je vise nego sto je ikad i u jednoj pjesmi bilo ljubavi.

           Sad bi bili ocevi.
                                         Sad ih vise nema.

Mi,
       koji smo po peronima jednoga vijeka odbolovali samoce svih
                   svjetskih Robinzona,
mi,
       koji smo nadzivjeli tenkove a nikog nismo ubili

mala, velika moja,
                               veceras cemo za njih voljeti.

I ne pitaj
                 jesu li se mogli vratiti.
I ne pitaj
                 je li se moglo nazad dok je posljednji put,
                 crven kao komunizam,
                                                     gorio horizont njihovih zelja.

Preko njihovih neljubljenih godina, izbodena i uspravna,
                                             presla je buducnost ljubavi.

Nije bilo tajni u polegnutoj travi.
       Nije bilo tajni u klonuloj ruci s ispustenim ljiljanom.
               Nije bilo tajni u raskopcanom prvom dugmetu
                                                                         tamo gdje svrsava vrat.

Bile su noci, bile su zice, bilo je nebo koje se gleda posljednji put,
               bili su vlakovi koji se vracaju prazni i pusti,
                                             bili su vlakovi...
                               i makovi...
                       i s njima,
         s tuznim makovima jednog vojnickog ljeta,
s divnim smislom podrazavanja, takmicila se njihova
                                                                                       krv.
 

A na Kalemegdanima i Nevskim Prospektima, na Juznim Bulevarima
                               i Obalama Rastanka, na Crvenim Trgovima i
                         Mostovima Mirabo, divne i kad ne ljube,
               cekale su Ane, Zoje, Zanet.
       Cekale su da se vrate vojnici.
Ako se ne vrate, svoja bijela negrljena ramena dat ce djecacima.

Nisu se vratili.
 

Preko njihovih
                           strijeljanih ociju presli su tenkovi.
Preko njihovih
                           strijeljanih ociju.
Preko njihovih
                           nedopjevanih marseljeza.
Preko njihovih
                           izresetanih iluzija.

 

                                   Sad bi bili ocevi.
Sad ih vise nema.

Na zbornom mjestu ljubavi
                                                 sada cekaju kao grobovi.

 

Mala, velika moja,
                                   veceras cemo za njih
                                                                           voljeti...

mala, VELIKA moja

(rodjeni 23, strijeljani 42)

(1953)

©  Copyright: graphic arts; animation & design by  Carmen Ezgeta

[ Izet Sarajlic ]

Back       Next

|  PAGE 1 (Poezija - Poetry) |  PAGE 2 (Poezija - Poetry) |  PAGE 3 (Poezija - Poetry) |  PAGE 4 (Poezija - Poetry) |

|  PAGE 5 (Poezija - Poetry) |  PAGE 6 (Poezija - Poetry) |  PAGE 7 (Poezija - Poetry) |

| Index: A - I (Poezija - Poetry) |  Index: J - Q (Poezija - Poetry) | Index: R - Z (Poezija - Poetry) |

|  Poets & Poems  - pjesnici i pjesme   [ abecedni popis pjesnika (djelomican popis) ] |

|  zaustavite RAT - stop the WAR (poezija - poetry) |

|  o smrti (...i zivotu...) - about death (...and life...) [ 01.11. - 02.11. ] (poezija - poetry) |

|  Please Sign My GuestBook |  View My Old GuestBook |

|  Carmen Ezgeta (ponesto o meni - something about me) |

|  Sto je novo...? - What's New...? |  Logo | Home |  Exit |

www.EZGETA.com — since 1998

Ezgeta.com je osobna visejezicna stranica poezije, umjetnosti, muzike, humora i misli...
Ezgeta.com is a Croatian multilingual personal site with poetry, art, music, humor and nice things...
Images, web content & design ©   carmen ezgeta
All Rights Reserved
 

Izet Sarajlic

(1930 - 2002)